عشق یک جوشش کور است

وپیوندئ از سر نابینایئ  اما دوست داشتن پیونئ است خود اگاه

        و از روئ بصیرت روشن و زلال

               عشق جوشش یک جانبه است

 به معشوق نمئ اندیشد که کیست؟

           یک خودجوش ذاتئ است و از این رو همیشه اشتباه میکند

         و در انتخاب به سختیگاه میلغزد

اما دوست داشتن در روشنایئ ریشه میبندد

 ودر زیر نور سبز میشود

           ورشد میکند  و از این روست که همواره

              پس از اشنایئ پدید مئ اید

       عشق لذت جستن است و

            دوست داشتن پناه جستن ....